قبل از سال ۱۹۵۰ میلادی
زبان غالب کسب و کار، دولت و فرهنگ این کشور زبان انگلیسی بود.
بنابراین شهروندان انگلیسی زبان کانادا عمده منصب‌های مهم کشور را در دست داشتند
در عین حال، ساکنین فرانسوی زبان استان کبک از این موهبت تقریباً بی بهره ماندند.
در اوایل سال ۱۹۶۰ میلادی
وضعیت زبان در کانادا تغییر کرد و افراد فرانسوی زبان کبک خواستار برابری حقوق شهروندی و اجتماعی شدند.
نخست وزیر دولت وقت کشور کانادا، قانون زبان رسمی کانادا را در سال ۱۹۶۹ برای مسائل زبان در کانادا ایجاد کرد.
کشور کانادا به طور رسمی به عنوان کشور دو زبانه (bilingual) معرفی شد.
با توجه به وضع این قانون، شهروندان انگلیسی و فرانسوی زبان می‌توانند
از شرایط، قوانین و امتیازات به طور یکسان بهره‌مند شوند. .
بنابراین فرانسوی زبان‌های کانادایی توانستند از تمامی خدمات دولت به هر دو زبان در کانادا استفاده کنند.
بخش اعظمی از شهروندان کانادایی
که جمعیتی حدود ۱۷.۲ میلیون نفر یعنی حدود ۵۰ درصد از جمعیت کشور، زبان انگیسی را تنها زبان رسمی کانادا می دانند.
درصد کمتری از جمعیت نیز کانادایی- فرانسوی هستند که حدود ۹۰ درصد آن ها در استان کبک زندگی می‌کنند.
۳.۸ میلیون نفر از ساکنین کبک به زبان فرانسوی صحبت می کنند و اصلی‌ترین زبان در کانادا برای آنها زبان فرانسوی است.
باقی جمعیت کانادا حدود ۳.۲ میلیون نفر در کبک به هر دو زبان فرانسوی و انگلیسی صحبت می کنند.
همچنین اقلیت شهروندان فرانسوی زبان این کشور
ستان کبک در دیگر استان‌های مانیتوبا (۱٫۶ درصد)، انتاریو (۲٫۴ درصد) و نیو برونزویک (۲۹ درصد) نیز اقامت دارند.
از سال ۲۰۱۱ تاکنون با افزایش مهاجران زیادی به کشور کانادا
استفاده از زبان‌های بومی در کنار انگلیسی و فرانسوی
تاگالوگ (۳۵ درصد)
عربی (۳۰ درصد)
فارسی (۲۶٫۷ درصد)
هندی (۲۶٫۱ درصد) و اردو (۲۵ درصد)
بیشترین رشد زبان در کانادا را داشته‌اند.
